Melancholia - Gurevit(sch)_ft. Buika

 

103 ΜΕΡΕΣ

Τελειώσαμε σήμερα με τελευταίο να εξετάζεται το μοναδικό θεωρητικό μου μάθημα, τα Στοιχεια Μηχανών…

Έξω λοιπόν για μια ανάσα.

103 μέρες μου είπε ο Γιάννης….

 Ήταν? Δεν ξέρω… 

 Αυτό που ξέρω είναι πως 1η του Σεπτέμβρη, ημουν χάλια. Αποσπασμένος στο 13 Εσπερινό της Μοναστηρίου, μου δόθηκε ένα χαρτί με τις ώρες του μηχανολογικού τομέα να διαλέξω μαθήματα. Βεβαια, είχε ένα σωρό Χ δίπλα….Ρωτησα και μου είπαν πως είναι καπαρωμένα από τους παλιούς λέει…

Για τους τύπους λοιπόν μάλλον, βρεθήκαμε σε μια αίθουσα για την κατανομή. Γρήγοροι, σκέφτηκα… Εκεί ένας τύπος, -τομεάρχης του Τομέα μου ειπαν-, ξεκίνησε λέγοντας πως παίρνω 9 εργαστηριακές ώρες στην ειδικότητα των Ψυκτικών. “Μα δεν τις σημείωσα κύριε”, του λεω. “Τις σημείωσα εγω” μου απαντα. “Δεν πας καλά του λεω”, νομίζω θα το θυμάται… 

Αυτός λοιπόν ο τύπος, ο Γιωργος Ραπτακης, μετά δυο βδομαδες με έπιασε και μου είπε : “Πάμε να κερδίσουμε τα παιδιά, ξέρω για σενα, δείξε πως μπορεί να δουλέψει το εσπερινο” . Ετσι ξεκίνησαν όλα και ξεκίνησαν δύσκολα. Η ειδικότητα επαναλειτούργησε μετά από χρόνια. O Γιωργος με ζάλιζε να μου λέει : “ λεφτά δεν υπάρχουν αλλά εσυ ζητα, θα κανονίσω εγω..”. Κανόνιζε παντα!. 

Το εργαστηριο δεν ηταν σε καλή κατάσταση. Οι εγγραφές, 22. Χάρη στους μαθητές, με δουλειά στο μαθημα, κόντρα στην κουραση τους, έφτασε τελη του Μαρτη, να έχει λειτουργικές πλέον τις περισσότερες ψυκτικες μονάδες, να έχει αναμορφωθεί και να θεωρείται κόσμημα για το σχολείο.

 Ήταν τόσο συγκινητικό να μην βγαίνουν στο μοναδικό τους διαλειμμα γιατί λέει χάνει από κάπου η μοναδα ψυκτικό…

Ήταν τόσο συγκινητικό να ζητούν από τον Ντουμανακη να μπαίνω στο τμήμα τους τελευταίες ώρες για να μην χάνουν το μαθημα…

 Ήταν τόσο συγκινητικό να αναρτούν στις ομάδες του σχολειου στα ΜΚΔ πως “εδώ γίνεται μαθημα…” 

Και ήταν τόση η τιμή που μου έκαναν να με ακούνε, να θέλουν να μάθουν το γιατί… Υπερθερμανση, βαθμοι, μετρησεις πιεσεων στην μοναδα, εκτονωσεις, εκχειλωσεις, πρεσσοστατες, θερμοστατες, συνδεσεις, ηλεκτρολογικα, οτι μπορουσαμε..Είναι όλοι τους τεχνικοί, ελεύθεροι επαγγελματίες με απαιτήσεις και το χάρηκα πολύ… Κοντά στην δουλειά, δεν διστάσαμε να δούμε και την ΠΑΟΚΑΡΑ μας στον διαδραστικό. ΧΡΗΣΙΜΟΤΑΤΟΣ!!!. Και να πιούμε και τις μπυρες μας στο εργαστηριο με ανοικτές πόρτες. Και να γίνουμε φίλοι. Και αν κάποιος είπε “κλείστε, θα μας πάρουν χαμπάρι”, καποιος άλλος είπε “ Οχι βεβαια. Όπως όταν δουλεύουμε “ 

 Αράδα, ούτε μια στο βιβλίο ύλης. 

Βασιλη απουσιολογε (τι ψαρας!!), Γιάννη ΠΑΟΚΑΡΑ (δεν εχω δει να αγαπαει καποιος τοσο εναν γαυρο), Στεργιο (ο πυρηνας), Παντελή (ο πρωτος που μου μιλησε), Χρηστο (PR- ο "εδω γινεται μαθημα"), Παυλε (ο μικρος), Φεστιμ (με επρηξες ρε), Χανα (εως την τελευταια στιγμη και κρατησε...), Δημητρη (ο προεδρος), Νικο, Δημητρη, Παντελη, Ιορδανη (ο επιστημονας), όλους σας, σας ευχαριστώ πολύ...

Τωρα που τα κυρτά της καμπύλης της επαγγελματικής μου πορείας στην εκπαίδευση, βλεπουν προς τα κάτω, σας γνώρισα και εκανα μια από τις πιο ουσιαστικές μου χρονιές. Ήταν δικη μου η τιμή λοιπόν αν φάνηκα χρήσιμος, έστω λίγο. Δεν θα σας ξεχάσω. Να είστε υγιείς, εσεις και οι αγαπημένοι σας. Και θα βρεθούμε 

 *** 103 μέρες Γιαννάκη. Να προσεχεις. Να προσέχετε. Πάμε για αλλα.